Een nieuwe fiets in het voorjaar betekende ook nieuwe outfits. De nieuwe fiets is matzwart met een beetje grijs. Maar vooral matzwart. Met matzwarte wielen met hoge velgen, zwarte banden, zwart stuurlint. Alles zwart. Dat combineert mooi bij alles. Zou je denken. Dus alle oude outfits kan ik gewoon blijven dragen, en alles wat ik er bij zou willen hebben, daar kan ik op los qua kleur. Zou je denken. Maar daar dacht mijn vrouw anders over. Nee, geen kleur. Je moet daar ook in het zwart op. Zwarte broek, zwart shirt, liefst een beetje retro. Oké. Oh ja, en zwarte sokken, zwarte helm, zwart handschoentjes. Zwart dus. Schrijf ik net een verslagje over een rondje Tholen, waarbij ik letterlijk geconfronteerd werd met dames in zwarte kousen van het gereformeerde soort, en dat het niet mijn eiland zal worden. En dan moet ik mezelf gaan hullen in zwart. Met zwarte kousjes. Enfin, een man doet wat zijn vrouw hem opdraagt, dus gaan we voor zwart. En omdat ik de stijl en merkbeleving van Rapha helemaal geweldig vind, gaan we ook meteen maar voor duur. Ik koop een shirtje van 150 euro. Dat is dan wel inclusief een setje armwarmers, dus zo duur is het dan ook weer niet. En met zonder verzendkosten.
Rapha
Het shirt - een Classic Jersey - is natuurlijk zwart. Hoewel, niet helemaal. De bekende gekleurde Rapha band om een van de mouwen, de linker, is wit. En de bies langs de lange rits aan de voorzijde is roze. Heel subtiel. Nog subtieler: het koordje waarmee je de onderzijde van het shirt wat strakker kunt aantrekken zodat-ie mooi aansluit, is van hetzelfde roze.
Oké, tot zover de kleur. Die is prima. Mooi retro, met een subtiel modern tintje. Nu de functionaliteit. Allereerst de stof. Het shirt is van merino wol. Erg mooi en het voelt heerlijk zacht aan En voor iemand die al kippenvel op zijn huid krijgt als-ie naar wol kijkt, is dat heel wat. Deze wol is fantastisch. En het doet wat Rapha claimt: het is koel bij hoge temperaturen, comfortabel 'warm' bij lagere temperaturen. En hoewel nog niet uitgeprobeerd, maar de lange rits aan de voorzijde zal prima zijn bij een ritje bergop. De keerzijde van zo'n rits is - en dat gaat stom klinken - dat het shirt zo lastig opvouwt... Kan maar gezegd zijn.
Het shirt heeft drie zakken op de rug en in een van die zakken is een minizakje verwerkt dat spullen waterdicht beschermt. Die laatste is wel heel klein: een beetje smartphone gaat er niet in, een bankpas en wat los geld wel. De grote zakken zijn niet heel groot en zitten behoorlijk ver weg. Je moet vrij ver naar achter reiken om iets uit de zakken te halen, vooral uit de middelste. En veel gaat er niet in. Ik ben van goedkopere shirts meer ruimte gewend. Bovendien is het zo, dat het shirt aan de onderzijde nogal snel scheef schuift als je het gewicht in de zakken niet goed verdeelt. Aantrekken van dat roze koordje helpt wel iets, maar daar gaat dat shirt niet mooier van zitten.
Tot slot nog iets over de bijgeleverde armwarmers. Die zijn spierwit. Met - godzijdank - een zwart biesje en wat goedkoop aandoende geplakte branding van Rapha. Dat zwarte biesje geeft bij nat worden en wassen een beetje af op het wit en dat is jammer en zou eigenlijk niet moeten kunnen bij zo'n duur merk.
Torm
Een merk dat zich duidelijk op zijn zachtst gezegd heeft laten inspireren door Rapha is Torm. Hoort zo'n mooi schuin streepje door de 'o', maar die kan ik op dit blog niet vinden... Spreek dus uit Turm. Torm is een initiatief van twee fietsers die van hun hobby hun werk maken. Doel is om hun wat zij noemen hun Sportwool kleding toegankelijk te maken voor iedereen. Lees: de merinowollen shirts van Rapha zijn prachtig, maar eigenlijk onbetaalbaar. En daar doet Torm wat aan. Zelfde soort shirts, zelfde wol (bij Rapha heet het merinowol, bij Torm Sportwool), zelfde retro-achtige inspiratie, maar dan 100 euro goedkoper per shirt. Ze kosten 50-55 pond, bij Torm moet je dan wel nog verzendkosten erbij optellen, omrekenen naar euro's, en dan kom je ongeveer op 70-75 euro. Scheelt toch weer. Ook dit shirt is zwart met een witte band, die nu niet asymetrisch over de linkermouw zit, maar over de borstkas. Ook leuk. En geen roze bies, maar een witte. Mooi hoor. Uiteraard ook te koop in andere kleuren (net als het Rapha shirt)
En wat krijg je dan voor dat mindere geld? Nou, eigenlijk krijg je een beter shirt... Ik kan niet anders zeggen. Het materiaal en de eigenschappen ervan zijn gelijk, maar het shirt voelt nét een tikkie beter aan. Betere ritssluiting, betere aansluiting aan de onderzijde, zonder roze koordje. De zakken zijn nét een tikkie groter, nét een tikkie beter bereikbaar, er zit nét een waterdicht zakje meer op. Verschil is wel dat de sluiting aan de voorzijde niet helemaal doorloopt, dus in tegenstelling tot het Rapha shirt kun je het shirt niet helemaal open gooien op een erg hete dag. Maar het vouwt wel weer makkelijker op voor in de kast, dat dan weer wel. Nog een verschil: je krijgt er geen armwarmers bij. Kun je apart kopen, ook spierwit met een (bredere) zwarte band. Kosten dan weer 15 pond extra. Maar die van Rapha combineren dat weer heel erg goed met dat shirt van Torm.
Conclusie
Torm wint op punten. Beide shirts zijn fantastische wielershirts, zien er geweldig uit, voelen heerlijk aan en zijn superfunctioneel. En toch is dat Torm shirt nét een betere koop. Stukken goedkoper, en evengoed nét een tikkie beter. Als je niets geeft om een coole merknaam, want dat is Rapha natuurlijk wel, als je niets geeft om de Rapha wereld die het merk creëert en tevreden bent met een beperkt assortiment, ga voor een shirt van Torm. Voel je je zekerder met een topmerk op je arm, heb je geld genoeg en wil je wat meer te kiezen hebben, check dan de collectie van Rapha. Of doe zoals ik, koop van elk merk een shirt. Geeft ook een heerlijk gevoel.
