Vandaag staat de laatste van de vier ritten in de Alpen op het programma. De Alpe d'Huez. Een magische naam en we gaan eens checken of het allemaal zo magisch is. Het is al een uitdaging op zich om in Le Bourg d'Oisans aan de voet van de Alpe te komen. De rit is 75 km lang en gaat over de Glandon. Mooie rit, maar het duurt een eeuw. Lijkt me een prachtige en ook retezware klim trouwens. Uiteindelijk ben ik rond een uur of half 10 in Le Bourg. Het stikt van de wielrenners hier en het stikt er ook van de Nederlanders. Niet leuk. Het is mij te toeristisch. Maar goed, we zijn er nou toch, dus op naar de Nederlandse berg.
De klim begint steil. Het gaat meteen met 10-12% omhoog. Pittig, maar aan de andere kant hebben we dat na 2km ook weer gehad. Ook hier stikt het van de wielrenners. En het stikt er van de auto's, motoren en vrachtverkeer. Het is echt veel te druk hier om prettig te fietsen. En voor de frisse lucht hoef je het al helemaal niet te doen. Meer uitlaatgassen ingeademd dan op een doorsnee dag in hartje Beijing.
Na ongeveer 7 kilometer kom ik in het dorpje Huez aan. Niets bijzonders. Ik stop wel even, want het is echt te warm. Snel weer door, op naar de top. We zijn op de helft. De rest van de rit blijft met 8-10% omhoog gaan. En ik irriteer me steeds meer aan het vele verkeer. Hoogst irritant.
Bij Alpe d'Huez blijkt het nog drukker dan druk. Het is markt vandaag, de straat is afgezet en bij het sportcentrum is er van alles aan de hand in verband met de Marmotte die morgen verreden wordt. Ik zoek de finishplaats van de Tour op, maar dat is met die omleidingen niet eenvoudig. Uiteindelijk vinden we de plek waar over een week of twee het peloton twee keer langs komt.
Alpe d'Huez is een soort Torremolinos van de Franse Alpen. Het is druk, toeristisch en ontdaan van alle charme. Ik vind er niks aan. Niks magisch. Een toeristische wintersportplek die verworden is tot een dorp met teveel restaurants, hotels en souvenir-winkeltjes. Niks voor mij. Ik trek snel mijn windjack aan en ga naar beneden. Ik geloof het wel. Ik had me er meer van voorgesteld. De klim is moeilijk, maar daar is alles mee gezegd. De omgeving is niet zo mooi als de Croix de Fer, de uitzichten zijn niet zo mooi als van de Galibier. Ik kan in elk geval zeggen dat ik er een keer omhoog ben gefietst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten